Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Can I play with madness ???

Can I play with madness
Γράφει ο : Jonathan IronSavior


(Σύντομη αφήγησις λαμβάνουσα χώρα κάπου στο ψυχιατρείο της γειτονιάς σας)
- Περάστε παρακαλώ...
- Βοήθεια γιατρέ μου! Βοηθήστε με! Χάνομαι! Τρελαίνομαι! Δεν είμαι καλά!
- Μα για τ’ όνομα του Θεού, ηρεμήστε κύριε μου!
- Θα του σπάσω τα μούτρα του κερατά! Θα τον τσακίσω τον π...!



(Ο Ψυχίατρος πατάει μια ηρεμιστική ένεση στον ασθενή)

-Μα σας παρακαλώ, ηρεμήστε! Ελάτε, καθίστε κάτω και πείτε μου τι ακριβώς σας συμβαίνει...

- Οικονομική κρίση! ΚΡΙΣΗ! ΚΡΙΣΗ!

- Α, χα! (κουνώντας το κεφάλι με χαμόγελο) Κλασικά πράγματα δηλαδή! Άλλη μία τυπική περίπτωση ασθενούς! Λοιπόν εν ολίγοις, πόσα χρωστάτε και σε ποιόν; Με άλλα λόγια ποιανού τα μούτρα θέλετε να σπάσετε με τόσο μένος; Και καταρχάς πως ονομάζεστε;

- Κωνσταντίνος Σαλταρισμένος!

- Μάλιστα! Ποιός λοιπόν είναι ο στόχος και αποδέκτης του θυμού σας;

- Ο τραπεζίτης δανειστής μου! Το κάθαρμα! Δεν είναι άνθρωπος αυτός! Για να καταλάβετε γιατρέ μου, εμένα αυτός ο «άνθρωπος» μου κάνει έξωση μόνο και μόνο επειδή αδυνατώ να αποπληρώσω τα δάνεια λόγω ανεργίας, γι’ αυτό έχω σαλτάρει έτσι! Για 500 ευρώ στο δρόμο! Μα το διανοείστε;

- Χμμμ... τώρα λοιπόν αρχίζουμε να κάνουμε εισαγωγή στο ζητούμενο και να μιλάμε επί της ουσίας! Είστε χρεωμένος, απελπισμένος και άνεργος όπως τόσοι και τόσοι συμπατριώτες μας κι αυτή η κατάσταση εμφανώς σας έχει αποτρελάνει! Αυτό βέβαια συμφέρει το δικό μου κλάδο, μιας και όλοι οι τρελογιατροί από το 2009 κι έπειτα κάνουμε χρυσές δουλειές! (σατανικό γέλιο) Μα ας μιλήσουμε τώρα για το δικό σας πρόβλημα! Το όνομα του δανειστή σας ποιό είναι, κουβέντα να γίνεται;

- Κωνσταντίνος Σαλταρισμένος!

- Μα τέτοια συνωνυμία! (με έκπληξη)

- Μα φυσικά, αφού είμαι εγώ ο ίδιος!

- Δηλαδή εννοείτε πως ούτε λίγο ούτε πολύ εσείς κι ο τραπεζίτης που σας κάνει την έξωση, είστε το ίδιο πρόσωπο; (με ανοιχτό στόμα από την έκπληξη!)

- Ακριβώς αυτό!

- Μα εσείς κύριε μου είστε σοβαρά! Χμμμ... Πρόκειται για κλασική σχιζοειδή περίπτωση διχασμένης προσωπικότητος!

- Δε μου τα μεταφράζεις και ελληνικά ρε γιατρέ;

- Μη σας απασχολεί... Εξιστορήστε μου όμως τα πράγματα από την αρχή παρακαλώ!

- Να σας εξηγήσω γιατρέ μου... Εγώ ως άνεργος, άπορος και θύμα νιώθω απέραντη οργή και αγανάκτηση που εκείνο το κάθαρμα ο τραπεζίτης αποφάσισε να μου κάνει έξωση! Ως τραπεζίτης όμως από την άλλη νιώθω απόλυτη ικανοποίηση που τα άρπαξα από αυτό το απελπισμένο κορόιδο, δηλαδή από τον εαυτό μου τον ίδιο! Να γιατί θέλω να του σπάσω τα μούτρα, δηλαδή του εαυτού μου! Φοβάμαι μήπως μου κάνω κακό, αφού δεν ξέρω πια ποιός από τους δύο είμαι κι έτσι αποφάσισα κι ήρθα σε εσάς μπας και βγάλουμε άκρες! Θέλω επιτέλους να μάθω τι πρέπει να αισθάνομαι! Απελπισία ή χαρά; Με άλλα λόγια είμαι ο μέλλων άστεγος ή o διευθυντής τραπέζης με τα 4 εξοχικά στη Χαλκιδική και το κότερο;

- Μάλιστα... Κύριε Σαλταρισμένε, η γνωμάτευση έχει ήδη σχηματίσει μία πρώτη άποψη και δε σας κρύβω πως η κατάσταση σας δεν είναι καθόλου αστεία ομολογουμένως, μην σας αγχώνει όμως αυτό αφού η επιστήμη της ψυχιατρικής που έχει τη λύση για τα πάντα δεν είπε ακόμη τον τελευταίο της λόγο! Ας εντοπίσουμε όμως καταρχήν τα βαθύτερα αίτια κι ας ανατρέξουμε στο μακρινό και κοντινό σας παρελθόν! Μιλήστε μου για τις παιδικές σας αναμνήσεις, τυχόν τραυματικά βιώματα κλπ, κλπ...

- Το μόνο που θυμάμαι γιατρέ μου πριν να πάθω αυτό το κακό, ήταν πως ήμουν ένα πιράνχα! Ένα από τα χιλιάδες πιράνχας που ορμούσαν κατά κοπάδια κι έτρωγαν τα αποφάγια των καρχαριών!

- Μα εσύ άνθρωπε μου είσαι πράγματι πολύ σοβαρά! Πριν δεν θυμόσουν ποιός είσαι και τώρα πιστεύεις πως ανήκεις και στο ζωικό βασίλειο της θάλασσας! Τι απ’ όλα είσαι τελικά; Τραπεζίτης, άνεργος ή πιράνχα;

- Mα αυτό γιατρέ μου ακριβώς είναι που με βασανίζει και που δε μπορώ να εξηγήσω καθαρά! Πάσχω από αυτή τη ΣΠΑΝΙΟΤΑΤΗ ψυχική διαταραχή που ονομάζεται «ξαφνική ευσυνειδησία» και που σε κάνει να συνειδητοποιείς πως δεν είσαι άνθρωπος αλλά πιράνχα! Για να μην πω πτωματοφάγος γύπας! Εννοώ πως σε αυτή τη χώρα ζούσαμε τόσες χιλιάδες γύπες που για ότι κακό συνέβαινε είχαμε μάθει να βολευόμαστε με το να κατηγορούμε τους καρχαρίες και τους δεινόσαυρους της τοπικής πανίδας, με άλλα δηλαδή τους λατρεμένους μας πολιτικούς που μας βόλευαν στα διάφορα πόστα! Ε, εγώ ήμουν ένα από αυτά τα πτωματοφάγα όντα! Από αυτούς δηλαδή που βολεμένοι πίσω από τα πολιτικάντικα παραμύθια ροκάνιζαν το μέλλον των παιδιών μας ρίχνοντας το φταίξιμο στην «κοινωνία», έτσι γενικά κι απρόσωπα και προπάντων στους ίδιους τους πολιτικούς, στα ίδια μας τα αφεντικά που φιλούσαμε τις κατουρημένες τους ποδιές μπας και τα τσεπώσουμε! Κι εκτός από τους γύπες και τις νυφίτσες υπήρχαν κι άλλα είδη που ρήμαξαν την οικονομική πανίδα: Ψευδοσυνδικαλιστές που κατέβαιναν για βουλευτές, κλειστές συντεχνίες που αγόραζαν με πέντε και πουλούσαν με εκατό, δημόσιοι με χρόνιο παθολογικό σύνδρομο ενσωμάτωσης κώλου-καρέκλας και πολλά άλλα γνωστά ζιζάνια του αγρού! Οι πολιτικοί ως καρχαρίες που είναι, πόση ζημιά θα είχαν κατορθώσει να κάνουν σας ερωτώ αν δεν είχαν για στήριγμα εμάς τα χιλιάδες όρκ, δηλαδή γκόμπλιν, δηλαδή βδέλλες, δηλαδή.... (κρίση επιληψίας και παραλήρημα μετάλλαξης σε τραπεζίτη) δηλαδή εμάς τους υποτακτικούς του καθενός τους να ροκανίζουμε και να πριονίζουμε δίχως έλεος αυτά που ξεκινούσαν να δαγκώνουν οι ίδιοι σαν τους καλικάντζαρους μέσα στη γη; Να πουλάμε παραμύθια στη νεολαία πως «είμαστε η χώρα των πλούσιων κατοίκων» κι ο «επίγειος παράδεισος του πλούτου» που εντελώς «ξαφνικά και απρόσμενα» ένα ωραίο πρωί μας βρήκε από το πουθενά η κρίση και άδειασαν τα «απλόχερα δάνεια» και τα σακιά με τις προμήθειες; Ακόμη κι η γιαγιά μας όταν μας αφηγούταν την κοκκινοσκουφίτσα ζοριζόταν κάπως περισσότερο για να μας πείσει, οι βλάκες των νεότερων γενιών όμως το ‘χαψαν με τη μία το φούμαρο! Τους είπαμε πως μέχρι χτές είχαμε λεφτά κι αυτοί το κατάπιαν αμάσητο! Χε, χε, χε, χε, χε... (απότομη μετάλλαξη σε φουκαρά άνεργο) Πως θα κοιτάξω στα μάτια τον γιό μου, σας ρωτάω γιατρέ, λέγοντας του πως κάποιοι σαν κι εμένα φταίνε που δεν έχει σήμερα δουλειά; Πως θα εξηγήσω στην κόρη μου πως τόσα χρόνια της έλεγα ψέματα, ότι δηλαδή «φταίγανε οι πολιτικοί και μόνο» που αναγκάστηκε να φύγει στην Αυστραλία;

Πως θα δώσω σε όλη εκείνη την ουρά των ανέργων έξω από τον ΟΑΕΔ να καταλάβει, δίχως να με πάρει με τις πέτρες, πως ήμουν κι εγώ ένας από αυτούς χάριν στους οποίους σήμερα έχουν συμπληρώσει ο καθένας τους 35 μήνες στην κάρτα του; Από εκείνους τους κρατικοδίαιτους που έκαναν διακοπές με δανεικά λεφτά κι από αυτούς που επι τρείς δεκαετίες και πλέον το βούλωναν επειδή έπαιρναν ένα σωρό μίζες και γ…(λογοκρισία)…άτικα επιδόματα ακόμα και για το μανικιούρ του πεκινουά τους τη στιγμή που άλλοι δεν είχαν μαντήλι να κλάψουν; Από εκείνους που ψήφιζαν κάθε τετραετία τις ίδιες παρατάξεις, για να μπορούν έπειτα να κλαίγονται οι ίδιοι εναντίον τους και που οι ίδιοι τώρα πάλι το γύρισαν στην ακρότητα «από αντίδραση»; Από εκείνους που... χα, χα, χα, χα, χα!!! (επαναφορά σε τραπεζίτη) χα, χα, χα!!! Ναι, από εκείνους που μπαίναμε οι ίδιοι – και χώναμε κι όλο το σόι μας μαζί – στα διάφορα πόστα λόγω των γνωριμιών μας και μόνο; Χε, χε, χε!!! Εγώ γιατρέ μου, να φανταστείς, ήμουν ήδη διευθυντής της τράπεζας όταν... ή μήπως θυμάμαι λάθος και τελικά ήμουν ο άνεργος που εγώ ο ίδιος του έκανα έξωση; Δε θυμάμαι ποιός από τους δύο εαυτούς μου είμαι! Γι’ αυτό σας λέω γιατρέ μου, δεν είμαι καθόλου καλά! Βοηθήστε με!

- Τώρα που το λέτε... κι εγώ... τόσα φακελάκια όλα αυτά τα χρόνια... ή μήπως δεν είμαι εγώ ο γιατρός αλλά κάποιος από τους ασθενείς μου που τόσα χρόνια ανάγκαζα να μου τα «στάζουν»; Άμα τον βρω εκείνον τον κερατά τον ψυχίατρο θα... ή μήπως είμαι εγώ που... μα τι έπαθα; Ένα γιατρό! ΦΩΝΑΞΤΕ ΜΟΥ ΕΝΑ ΓΙΑΤΡΟ! ΔΕΝ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΛΑ!!!






(...Περαστικά σας!)

0 comments:

Δημοσίευση σχολίου