Ζιν αλ Αμπιντίν Μπεν Άλι
Ο πρώην πρόεδρος της Τυνησίας αποτέλεσε το πρώτο «θύμα» της Αραβικής Άνοιξης. Το περασμένο Ιανουάριο εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, έπειτα από τη σπίθα που άναψε με την αυτοπυρπόλησή του ο Μοχάμεντ Μπουαζίζι. Η λαϊκή οργή έθεσε τέλος στην 23χρονη παραμονή του Μπεν Άλι στην εξουσία. Κατέφυγε στη Σαουδική Αραβία, ενώ μερικούς μήνες μετά, τον περασμένο Ιούνιο, καταδικάστηκε ερήμην στη χώρα του για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος και διακίνηση ναρκωτικών.
Αλί Αμπντάλα Σάλεχ
Πρόεδρος της Υεμένης από το 1978, ο Σάλεχ ένιωσε με τον πιο γλαφυρό τρόπο τη λαϊκή οργή, αφού σε μια απόπειρα δολοφονίας του τον Ιούνιο, τέσσερις άνδρες της φρουράς του σκοτώθηκαν και ο ίδιος κάηκε στο 40% του σώματός του. Παρά το γεγονός ότι μεταφέρθηκε στη Σαουδική Αραβία για ιατρική περίθαλψη και σειρά επεμβάσεων, μόλις τον περασμένο Νοέμβριο αποχώρησε από την εξουσία. Αποτελεί τον πρόεδρο με τη μεγαλύτερη θητεία στη χώρα.
Λορέν Γκμπαγκμπό
Ο επί 11 χρόνια πρόεδρος της Ακτής Ελεφαντοστού (2000-2011) έχασε στις εκλογές από τον Αλασάν Ουαταρά, όμως δεν θέλησε να το βάλει κάτω, παραδίδοντας την εξουσία. Ισχυρίστηκε ότι η εκλογική διαδικασία ήταν αδιαφανής και αρνήθηκε να αποχωρήσει. Στη συνέχεια ξέσπασε εμφύλια διαμάχη, ανάμεσα στους υποστηρικτές των δύο... προέδρων, με τον στρατό της χώρας να συλλαμβάνει τελικά τον Γκμπαγκμπό. Ο πρώην πρόεδρος της αφρικανικής χώρας περνά από δίκη στη Χάγη, όντας ο πρώτος αρχηγός κράτους σε μία τέτοια θέση.
Μουαμάρ Καντάφι
Μόνο ο θάνατος κατάφερε να χωρίσει τον συνταγματάρχη Καντάφι από την εξουσία στη Λιβύη. Η εξέγερση άρχισε τον Φεβρουάριο, ξέσπασε ένας άγριος εμφύλιος πόλεμος, οι δυτικές δυνάμεις «επενέβησαν», με τον Καντάφι τελικά να συλλαμβάνεται από τους αντικαθεστωτικούς στις 20 Οκτωβρίου. Οι «αρουραίοι» -όπως είχε αποκαλέσει τους εξεγερμένους- τον έπιασαν μέσα σε έναν σωλήνα υπονόμου, τον βασάνισαν, τον σκότωσαν και τον έθαψαν σε άγνωστο μέρος. Η εικόνα του νεκρού Καντάφι σε ψυγείο κρεάτων σήμανε και τυπικά το τέλος της ηγεσίας του που διήρκεσε 42 χρόνια.
Χόσνι Μουμπάρακ
Η εξέγερση της Τυνησίας ενέπνευσε εκατομμύρια Αιγυπτίους, που διαδήλωσαν στην Πλατεία Ταχρίρ, κατά του επί τρεις δεκαετίες (1981-2011) προέδρου της χώρας, Χόσνι Μουμπάρακ. Τελικά, ο πρώην πρόεδρος της Αιγύπτου άντεξε τρεις εβδομάδες κινητοποιήσεων, παραδίδοντας την εξουσία στον στρατό. Λίγους μήνες αργότερα, ξεκίνησε η πολύκροτη δίκη του, με τον ίδιο να έχει προβλήματα υγείας και να παρακολουθεί τη διαδικασία, ταπεινωμένος, μέσα από ένα κλουβί.
Κιμ Γιονγκ-Ιλ
Έπειτα από 17 χρόνια στην εξουσία, ο ηγέτης της Νότιας Κορέας, Κιμ Γιονγκ-Ιλ, έμελλε να την εγκαταλείψει (όπως και τη ζωή) πάνω σε ένα τρένο, στις 17 Δεκεμβρίου, πιθανότατα από καρδιακή προσβολή. Παρά το γεγονός ότι ο θρήνος στην ασιατική χώρα είναι τεράστιος (με τα πλάνα της τηλεόρασης να δείχνουν παντού ανθρώπους να κλαίνε) ο Κιμ Γιονγκ-Ιλ κατάφερε να απομονώσει τη χώρα διεθνώς δίνοντας έμφαση στη (στρατιωτική) πειθαρχία στο εσωτερικό της, κατά τα πρότυπα του προκατόχου και πατέρα του, Κιμ Ιλ-Σουνγκ.
ΥΓ: Στην εξουσία παραμένουν πολλοί αυταρχικοί ηγέτες παγκοσμίως. Οι χειρότεροι όμως είναι αυτοί που ακολουθούν αντιλαϊκές πολιτικές, δίχως να θεωρούνται δικτάτορες, έχοντας τον μανδύα των μοντέρνων δυτικών μεταρρυθμιστών...
newpost.gr
Αναρτήσεις
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου