Σε κλίμα αποσταθεροποίησης οι εκλογές

Μετά το κλίμα πτώχευσης που οδήγησε στην πτώχευση της χώρας με την ενεργοποίηση του μηχανισμού διάσωσης, τώρα διαμορφώνεται από τα γνωστά αγγλοσαξονικά κέντρα, κλίμα αποσταθεροποίησης που θα οδηγήσει την χώρα σε νέες περιπέτειες και το πολιτικό σύστημα σε νέες μορφές διάσωσης του προσωπικού του.


Οι χθεσινοί Financial Times υπήρξαν σαφείς ως προς τις προθέσεις των έμπιστων συνεργατών του πρωθυπουργού στα διεθνή κέντρα των αποφάσεων, οι οποίοι, όπως τονίζει η εφημερίδα, «κάνουν ότι καλύτερο μπορούν να στηρίξουν τον κ. Παπανδρέου», μεταθέτοντας ακόμα και τα στοιχεία για την αναθεώρηση του ελλείμματος του 2009 μέχρι τις τοπικές εκλογές. Αυτοί λοιπόν ...
οι υποστηρικτές της κυβέρνησης Παπανδρέου, δια της εφημερίδας που εκπροσωπεί το γνωστό πολιτικοοικονομικό λόμπι των ΗΠΑ, διαμορφώνουν ένα απίθανο κλίμα αποσταθεροποίησης, το οποίο συνδέουν με την απόφαση του πρωθυπουργού να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές. Αναφέρουν ότι: «οι βομβιστικές ενέργειες..στοχεύουν στην αναζωπύρωση των προεκλογικών εντάσεων, εντείνοντας τους φόβους ότι οι εξτρεμιστές θα προκαλέσουν νέο κύμα βίας, όπως αυτή που εμπόδισε την προσπάθεια μεταρρύθμισης νωρίτερα μέσα στο 2010».

Αρνούμαι να σχολιάσω το παραπάνω απόσπασμα. Ξαναδιαβάστε το με προσοχή για να αντιληφθείτε με ποιόν τρόπο προβληματοποιούν την κατάσταση στην χώρα μας και ανακαλύψτε μόνοι σας την χυδαιότητα του μηνύματός του. Το σημειώνω απλώς για όσους αναζητούν αποδείξεις για να κατανοήσουν την σοβαρότητα της κατάστασης και τον ρόλο του πρωθυπουργού στην τροφοδότηση αυτής της εικόνας της χώρας, που την αναπαριστά στην διεθνή κοινή γνώμη σαν άντρο τρομοκρατών και εξτρεμιστών κάθε είδους. Δεν διατηρώ πλέον καμία αμφιβολία ότι ο κ. Παπανδρέου και οι συνεργάτες του διαμορφώνουν τις συνθήκες, ώστε το πείραμα της διεθνούς πολιτικοοικονομικής ελίτ στην Ελλάδα να περάσει στην δεύτερη φάση μετά τις εκλογές. Το ακριβές περιεχόμενο αυτής της φάσης μου είναι άγνωστο, αλλά θα μπορούσα εύκολα να το φανταστώ στην γενικότητά του. Δεν πρόκειται όμως να γράψω ούτε μια αράδα πλέον που θα μπορούσε να εκληφθεί ως εικασία.

Παρότι μέχρι τώρα όλες οι εκτιμήσεις και πληροφορίες τις οποίες έχω μοιραστεί με διαδικτυακούς φίλους, έχουν επιβεβαιωθεί μέχρι κεραίας, δεν θα δοκιμάσω να μιλήσω για την επόμενη μέρα. Δεν υπάρχει λόγος. Άλλωστε δεν είναι πλέον δύσκολο να υποθέσει κανείς πού οδηγεί το σύνθημα της κυβέρνησης: «Η Ελλάδα δεν είναι Υεμένη». Σε ανάλογη περιπέτεια με αυτήν που ακολούθησε του συνθήματος: «Η Ελλάδα δεν είναι Ντουμπάι». Μόνον που αυτήν την φορά τα πράγματα δεν θα περιοριστούν σε ένα μνημόνιο. Τώρα θα υπογράψουμε μπόλικα μνημόνια και σε άλλους τομείς της διοίκησης πέραν των οικονομικών.

Είναι βέβαιο ότι ο κ. Παπανδρέου κινείται βάσει σχεδίου, το οποίο ασφαλώς δεν έχει καμία σχέση με το σχέδιο εξουσίας που παρουσίασε στον ελληνικό λαό για να κερδίσει την ψήφο του. Συνειδητά έμπλεξε την χώρα στην περιπέτεια της οικονομικής απορρύθμισης, η οποία έχει οδηγήσει στα τραγικά αποτελέσματα που διαπιστώνονται από όλους ανεξαιρέτως τους φορείς μέτρησης της οικονομικής δραστηριότητας στον πλανήτη και τώρα συνειδητά την οδηγεί σε τεχνητή αποσταθεροποίηση. Αν ήθελε να καταφύγει σε εκλογές, ισχυριζόμενος ότι θεωρεί πως δεν απολαμβάνει της αναγκαίας υποστήριξης των πολιτών μετά από ένα ενδεχομένως ατυχές αποτέλεσμα στις περιφερειακές εκλογές, θα το έκανε μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Το ότι επέλεξε να θέσει τις βουλευτικές εκλογές ως δίλημμα προς στους πολίτες που θα ψηφίσουν την Κυριακή για να αναδείξουν τις τοπικές εξουσίες, όχι απλώς εξευτελίζει την διαδικασία, αλλά, όπως παρατηρείτε, δίνει χρόνο σε αποσταθεροποιητικές δυνάμεις εντός και εκτός της χώρας να διαμορφώσουν κλίμα τρόμου, πριν φτάσει ο πολίτης στην κάλπη για να απαντήσει στο δίλημμα. Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να σχολιάσω και εγώ το πάρτι των κερδοσκόπων με τα ελληνικά ομόλογα. Άσχημα παιχνίδια, τα οποία δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά βάσει οποιασδήποτε λογικής που απορρίπτει σενάρια συνομωσίας.

Η νομιμοποίηση που επιχειρεί η κυβερνητική προπαγάνδα στην ανερμάτιστη πολιτικά συμπεριφορά του πρωθυπουργού, δεν είναι απλώς επικοινωνιακά αδύναμη, αλλά πολιτικά άθλια. Είναι σαν η δημοκρατία στην Ελλάδα να κρίνεται από την ψευδοαντιπαλότητα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ. Από την στιγμή κατά την οποία ο κυρίαρχος πολιτικός λόγος δομείται στην βάση ενός γαντιού το οποίο ο πρωθυπουργός πετάει ή σηκώνει ή δεν ξέρω τι άλλο κάνει στο πλαίσιο της αντιπαράθεσής του με την αντιπολίτευση, τότε μιλάμε για κομματοκρατία και όχι για δημοκρατία. Το δίλημμα των βουλευτικών εκλογών μέσω των περιφερειακών εκλογών δεν είναι πολιτικό δίλημμα, αλλά φτηνή αναπαράσταση του κομματισμού στην χώρα, που εξευτελίζει, πέραν όλων των άλλων και σοβαρούς ανθρώπους που υποστηρίζονται από το ΠΑΣΟΚ στις τοπικές εκλογές. Για φαντάσου να σε συναντούν στον δρόμο και να σου λένε «εσένα δεν θα σε ψήφιζα ποτέ, αλλά έχε χάρη που ο Γιώργος απείλησε με εκλογές και σε ψηφίσαμε για να μην χάσουμε την κυβέρνηση!».

Διαφωνώ και με τον διαχωρισμό «μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί» υποψήφιοι, που επιχείρησε η αντιπολίτευση. Αποπνέει προβληματική πολιτική κουλτούρα, αλλά τουλάχιστον αυτό εμπεριέχει και πολιτικότητα, ενώ το δίλημμα του Γιώργου είναι κυνικός εκβιασμός προς τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Τους συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται για πρόβατα σε κομματικό μαντρί, που αν δεν μείνουν πιστά στον τσοπάνη θα ανοίξει η στάνη και θα μπει ο κακός λύκος να τα κατασπαράξει. Νομίζω, όμως, ότι τα ούτως ή άλλως θορυβημένα πρόβατα έχουν αντιληφθεί ότι αυτός που τους θέτει το δίλημμα είναι ο ίδιος ο λύκος. Εγώ νομίζω, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι είναι σε θέση οι πολλοί να συνειδητοποιήσουν ποιος τελικά είναι ο λύκος. Το κλίμα αποσταθεροποίησης είναι βέβαιο ότι θα τους μπερδέψει ακόμα περισσότερο, αφού μάλιστα μέχρι τώρα δεν υπήρξε απολύτως καμία πολιτική δύναμη, η οποία να εκφράσει το συγκυριακό λαϊκό αίτημα ως πρόταση εξουσίας. Βρισκόμαστε, δηλαδή, μέσα σε ένα θολό προεκλογικό τοπίο, με φοβισμένους από την οικονομική κρίση πολίτες, εντός του οποίου τυχοδιωκτικά συμφέροντα έχουν βρει πεδίο πειραματισμού και ελευθερία κινήσεων από την κυβέρνηση.

Μια, λοιπόν και έτσι έχουν τα πράγματα, εκτός από επίδειξη ψυχραιμίας ψάξτε, αν έχετε κέφι, έναν τρόπο να καταλήξει αυτό το άρθρο σε ένα μήνυμα, διότι εγώ .. πλέον δυσκολεύομαι! Είναι μάλλον κουραστικό να λέμε τα ίδια και τα ίδια.




Article Author: Δημήτρης Γιαννακόπουλος, διδάκτωρ Πολιτικής Επιστήμης, ειδικός σε θέματα πολιτικής και διακυβέρνησης στην Ευρασία