«Με τραυμάτισε σοβαρά δέμα-βόμβα το οποίο πιστεύω ότι μου έστειλε ο πατέρας μου!». Αυτή είναι η εντυπωσιακή μαρτυρία ενός 34χρονου σήμερα ιδιωτικού υπαλλήλου που έπεσε θύμα επίθεσης με παγιδευμένο δέμα- παρόμοιο με αυτά που στάλθηκαν την περασμένη Δευτέρα σε στόχους εντός και εκτός Ελλάδας αλλά και με εκείνο που σκότωσε τον Ιούνιο τον αστυνομικό Γιώργο Βασιλάκη...
Πρόκειται για την άγνωστη όσο και μοναδική μέχρι προ μερικών μηνών υπόθεση με έκρηξη δέματος στην Ελλάδα, η οποία κατά τη δικαστική διερεύνησή της είχε απροσδόκητη εξέλιξη αφού το θύμα της επίθεσης υποστήριξε ότι το παγιδευμένο δέμα ήταν... δώρο γενεθλίων από τον ίδιο τον πατέρα του!
Στον φάκελο της μυστηριώδους ιστορίας υπάρχουν αναφορές για εμπλοκή μελών της «συμμορίας Βλαστού», για μια μεγάλη απάτη με αμοιβαία κεφάλαια στην επαρχία αλλά και για κύκλωμα ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Ωστόσο ως και σήμερα ο κατασκευαστής και ο αποστολέας αυτού του δέματος-βόμβας παραμένουν ασύλληπτοι.
Η άγνωστη υπόθεση την οποία γράφει σήμερα «Το Βήμα της Κυριακής» ξεκίνησε στις 18 Ιανουαρίου 2003 στη Νέα Σμύρνη.
Υπάλληλος εταιρείας ταχυμεταφορών χτύπησε εκείνο το πρωί το κουδούνι ενός διαμερίσματος πρώτου ορόφου στην οδό Αρκαδιουπόλεως όπου διέμενε μια κυρία, ιδιοκτήτρια φωτογραφείου, με τον 27χρονο τότε γιο της, ο οποίος ασχολείται με την πληροφορική αλλά και τον κινηματογράφο. Ο υπάλληλος παρέδωσε ένα δέμα που υποτίθεται ότι ήταν δώρο για τη γιορτή του. Ως αποστολέας εμφανιζόταν ένας μακρινός συγγενής του και η διεύθυνσή του αναφερόταν ότι ήταν στην οδό Νοταρά στην Αγιά Αχαΐας. Υστερα από μια αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια, ο νεαρός άνοιξε το κουτί και ακολούθησε μια εκκωφαντική έκρηξη. Οδηγήθηκε στο νοσοκομείο, όπου παρέμεινε για περίπου δύο μήνες σοβαρά τραυματισμένος.
Από την εξέταση των υπολειμμάτων του δώρου προέκυψε ότι εντός της συσκευασίας βρισκόταν χειροβομβίδα ρωσικής κατασκευής χωρίς περόνη. Το δέμα ήταν έτσι κατασκευασμένο ώστε με το άνοιγμά του να εκραγεί η χειροβομβίδα. Τέτοιος μηχανισμός δεν έχει εμφανιστεί ξανά στην Ελλάδα, ενώ είναι ελάχιστες οι φορές που έχει χρησιμοποιηθεί ακόμη και παγκοσμίως ως μηχανισμός παγίδευσης δεμάτων. Με την υπόθεση ασχολήθηκε αρχικώς η Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και ακολούθως το Τμήμα Δίωξης Εκβιαστών της Ασφάλειας Αττικής. Το κύριο ερώτημα που απασχόλησε τους αξιωματικούς ήταν το ποιος και γιατί επιχείρησε με αυτόν τον τρόπο να σκοτώσει τον νεαρό, ο οποίος ποτέ δεν είχε απασχολήσει τις αστυνομικές αρχές και δεν είχε καμία προσωπική ή επαγγελματική εκκρεμότητα.
Από την πρώτη φάση της έρευνας διαπιστώθηκε ότι το δέμα ταχυδρομήθηκε από μια εταιρεία ταχυμεταφοράς στην οδό Οθωνος- Αμαλίας στην Πάτρα. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. ζήτησαν αμέσως κατάθεση από τους υπαλλήλους της εταιρείας, ενώ ταυτόχρονα έλαβαν για εξέταση ένα χαρτονόμισμα των 20 ευρώ που φαίνεται να τους είχε δώσει ο κομιστής του δέματος. Ωστόσο από τις καταθέσεις και την εξέταση των αποτυπωμάτων στο χαρτονόμισμα δεν προέκυψε κανένα σημαντικό στοιχείο για την ταυτότητα του αποστολέα.
Οι αξιωματικοί της Ασφάλειας στη συνέχεια έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στον πατέρα του ιδιωτικού υπαλλήλου, 55 χρόνων τότε, ο οποίος είναι συνταξιούχος αξιωματικός της Αεροπορίας και διέμενε μόνιμα στην Πάτρα. Κλήθηκε να καταθέσει σχετικά με το αν είχε εκκρεμότητες που μπορούσαν να δικαιολογήσουν μια εκδικητική ενέργεια με στόχο τον γιο του.
Ο 55χρονος ανέφερε ότι είχε οικονομικές εκκρεμότητες με έναν επιχειρηματία της Πάτρας ο οποίος κατηγορήθηκε ως πρωταγωνιστής σκανδάλου με παραπλανητικές επενδύσεις που υπόσχονταν «μεγάλες αποδόσεις» μέσω Χρηματιστηρίου και όχι μόνο.
Ο συνταξιούχος αξιωματικός κατέθεσε ότι έχασε περίπου 260.000 ευρώ και πως είχε στραφεί δικαστικώς εναντίον του επιχειρηματία. Επιπλέον ανέφερε ότι του είχε προταθεί να αγοράσει μια εταιρεία που συσχετίστηκε με το σκάνδαλο και η οποία προοριζόταν για το «ξέπλυμα βρώμικου χρήματος». Ο πατέρας του νεαρού κατέθεσε ακόμη τότε ότι είχε προσωπικές και συγγενικές σχέσεις με ένα άτομο που κατηγορήθηκε αργότερα, το καλοκαίρι του 2009, ως μέλος της «συμμορίας Βλαστού» και ενεπλάκη στην απαγωγή του εφοπλιστή κ. Περικλή Παναγόπουλου τον Ιανουάριο του ίδιου χρόνου. Τέλος, μίλησε για κάποιες διενέξεις που είχε με άτομα του περιβάλλοντός του, αναφέροντας μάλιστα και την εμπλοκή ενός αστυνομικού. Ωστόσο στο πολυσέλιδο διαβιβαστικό της ΕΛ.ΑΣ. που συντάχθηκε στις 13 Μαΐου 2004 δεν αποσαφηνιζόταν ποιος είναι ο κατασκευαστής της βόμβας. Η υπόθεση ανατέθηκε στο 17ο Ανακριτικό Γραφείο, όπου έλαβε απρόσμενη εξέλιξη.
Σε κατάθεση που έδωσε στις δικαστικές αρχές στις 2 Απριλίου 2005 ο νεαρός ιδιωτικός υπάλληλος, θύμα της βομβιστικής επίθεσης, ανέφερε ότι «είμαι βέβαιος από την αρχή αυτής της ιστορίας ότι κατασκευαστής της βόμβας ήταν ο ίδιος μου ο πατέρας προκειμένου να μην έχω εμπλοκή στη διευθέτηση μιας μεγάλης κληρονομιάς.Για λόγους διακριτικότητας δεν είχα αναφερθεί στις προηγούμενες καταθέσεις σε αυτή την ενέργειά του.Επιθυμώ την ποινική του δίωξη». Υστερα από λίγες ημέρες ασκήθηκε όντως ποινική δίωξη κατά του συνταξιούχου αξιωματικού για την κατασκευή της βόμβας, για απόπειρα ανθρωποκτονίας κτλ. με στόχο τον ίδιο του τον γιο! Εκείνος αντέτεινε ότι πρόκειται για αστήρικτες κατηγορίες, προερχόμενες από τον γιο του και τη σύζυγό του λόγω ενδοοικογενειακών διαφορών. Λίγες εβδομάδες αργότερα εκδόθηκε απαλλακτικό βούλευμα για τον 55χρονο και η υπόθεση αρχειοθετήθηκε.
«Ετσι έσκασε στα χέρια μου»
«Εκείνο το πρωί με φώναξε η μητέρα μου και μου είπε ότι ένας κούριερ έφερε ένα κουτί για εμένα. Ηταν 10.20 το πρωί. Ετσι νυσταγμένος που ήμουν πήρα το κοπίδι και προσπάθησα να ανοίξω τη συσκευασία. Μπορεί να σας φανεί περίεργο αλλά κάτι δεν μου άρεσε με αυτό το κουτί. Ποτέ δεν είχα δεχθεί ταχυδρομικά δώρο και δεν καταλάβαινα τι θα μπορούσε να είχε μέσα. Το μυαλό μου πήγε στο ότι μπορεί να ήταν βόμβα, αλλά γρήγορα βέβαια σκέφτηκα ότι αυτός ο φόβος μου ήταν λίγο τρελός και ότι ήμουν υπερβολικός. Αφαίρεσα ένα πλαστικό κάλυμμα που ήταν κολλημένο με ταινία. Στο εσωτερικό υπήρχε ένας κίτρινος φάκελος από αυτούς με τους οποίους ταχυδρομούνται διάφορα μεγάλα αντικείμενα. Και αυτός ήταν κολλημένος με ταινία.
Αφού τα έβγαλα όλα αυτά, είδα ένα κουτί σε σχήμα παραλληλογράμμου,μεγέθους περίπου 20Χ7Χ7, το οποίο ήταν τυλιγμένο με χαρτί περιτυλίγματος. Το έβγαλα κι αυτό και αντίκρισα ένα ξύλινο κουτί βαμμένο σε χρυσαφί χρώμα. Αναδυόταν έντονη μυρωδιά βενζίνης ή βενζινόκολλας. Στη μία μεριά το κουτί είχε μεντεσέ και στην άλλη ένα μικρό μάνταλο. Ανοιξα το μάνταλο και προσπάθησα να ανοίξω το κουτί. Το καπάκι όμως δεν άνοιγε και υπέθεσα ότι ήταν κολλημένο. Το παράτησα κάτω στο πάτωμα δίπλα στην μπαλκονόπορτα και πήγα και πάλι για ύπνο. Λίγες ώρες αργότερα σηκώθηκα και πήγα αμέσως προς το κουτί. Γονάτισα με πρόθεση να το ανοίξω. Εβαλα δύναμη και έκπληκτος είδα αυτή τη φορά ότι το καπάκι σηκώθηκε πολύ εύκολα. Προτού προλάβω να το ανασηκώσω ολόκληρο άκουσα έναν αρκετά δυνατό κρότο και είδα μια μικρή λάμψη από το εσωτερικό του κουτιού. Τρόμαξα και έκανα μια ασυναίσθητη κίνηση να προφυλαχθώ. Ακολούθησε μια εκκωφαντική έκρηξη η οποία με έριξε κάτω. Σύρθηκα προς την πόρτα,πέρασα απέναντι στο μπάνιο και φώναξα τη μητέρα μου. Το δωμάτιό μου είχε καταστραφεί».
SigmaLive/NewsIt
Αναρτήσεις
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου