Μας φοράνε τα γυαλιά και τα εγγλεζάκια;...

Από το Μαρικάκι



Τι πάθανε τ’ αγγλάκια κι άρχισε ξαφνικά να βράζει το αίμα τους (και όχι μόνο το αλκοόλ που ρέει μέσα σ’ αυτό) και τα σπάσανε στο παγερό Λονδίνο;


Προς τι ο σαματάς και μας μπάινουν ιδέες μέρες που είναι – πλησιάζει η 17η;

Ήδη ο Παπουτσής έχει ανασκουμποωθεί για τα δέοντα, αστυνομικά μέτρα και παραινέσεις εγκράτειας: "κρατήστε την οργή σας για το σπίτι σας", "η βία δεν είναι κομψό πράγμα στο δημόσιο χώρο", κ.λπ.

Αλλά γέμισε η Ευρώπη κωλόπαιδα... Πρώτα τα γαλλάκια μετά τα αγγλάκια...


Κακό παράδειγμα, μας ξεσηκώνουν κι εδώ χάμω ήδη η οργή βράζει μέχρι...εξατμίσεως προς το παρόν. Σιγά σιγά οργανώνονται και οι ημεδαποί φοιτητές και καθηγητές: σήμερα διαμαρτυρία στη Βουλή, την Τετάρτη το Πολυτεχνείο, οι πανεπιστημιακοί άρχισαν της απεργίες, αρχίζουν τις διαδηλώσεις και οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί της δευτεροβάθμιας, ξαναγινόμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Και τι τους τσίμπησε τους Εγγλέζους φοιτητές, ξαφνικά; Τα βάλανε λέει με το πανεπιστήμιο της ελίτ, γιατί σιγά σιγά η...

κυβέρνηση των συντητηρητικών και των φιλελεύθερων δημοκρατών το μετατρέπει σε πανεπιστήμιο των πλουσίων, αυτών που έχουν να πληρώσουν ακριβά δίδακτρα. Οι δε φιλελεύθεροι προεκλογικώς υπόσχονταν κατάργηση διδάκτρων στα πανεπιστήμια, αλλά με το που συνασπίστηκαν σε κυβέρνηση ξεχάστηκαν και άφησαν του συντηρητικούς να κάνουν παιχνίδι. Οι Τόρις είδαν χτες τα κεντρικά γραφεία του κόμματός τους να γίνονται σμπαράλια από την οργή φοιτητών που ξέφυγαν από την πορεία της διαδήλωσης 50.000 ατόμων κατά της αύξησης των διδάκτρων από τις 3.000 στερλίνες, στις 6.000 που μπορεί στο τέλος λέει να γίνουν και 9.000 (περί τα 10.000 ευρώ). Ακόμα όμως και από το κορυφαίο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης υπήρχαν διαδηλωτές. Να βέβαια που και στη Βρετανία δεν υπάρχουν πραγματικές αιτίες πίσω από τις οργισμένες αντιδράσεις, υπάρχουν μόνο υποκινητές πίσω από τους διαδηλωτές. Οι Εργατικοί (μα παντού παίζεται αυτό το έργο;).

Σήμερα εμείς υπό την καθοδήγηση της Διαμαντοπούλου και του Πανάρετου μπαίνουμε, (με τη δέουσα καθυστέρηση που είθισται οι ελληνικές κυβερνήσεις να ενσωματώνουν αποτυχημένες συνταγές) σε αυτό το μοντέλο Πανεπιστημίου που για χρόνια εμπορεύτηκε η Βρετανία πουλώντας ανώτατη εκπαίδευση κυρίως σε ξένους φοιτητές, έχοντες να καταβάλουν δίδακτρα, περιορίζοντας ωστόσο αυτή τη δυνατότητα για τους δικούς της φοιτητές. Σήμερα σε συνθήκες άγριων περικοπών των δημόσιων δαπανών στο όνομα του βρετανικού ελλείμματος, το πανεπιστήμιο κλείνει τις στρόφιγγες ακόμα πιο πολύ.

Οι βρετανοί φοιτητές μας φωνάζουν: «εκεί που είσαι ήμουνα κι εδώ που είμαι θα’ρθεις»...

"Το Ποντίκι"